داداشِ هومن جون

در تاریکی چشمانت را جستم
در تاریکی چشمانت را یافتم
و شبم پر ستاره شد

تورا صدا کردم
در تاریکی شبها دلم صدایت کردو تو با طنین صدایم به سویم آمدی
با دستهایت برای دستهایم آواز خواندی
برای چشمهایم با چشمهایت
برای لبهایم با لبهایت
برای تنم با تنت آواز خواندی
من با چشمها و لبهایت انس گرفتم
با تنت انس گرفتم
چیزی در من فروکش کرد
چیزی در من شکفت
من دوباره در گهواره کودکی خویش
به خواب رفتم
و لبخند آن زمانم را بازیافتم

اهورا جونم به نیم سالگی رسیدی ،مبارک باشه

من و بابایی از صمیم قلب برایت آرزوی سلامتی و شادکامی رو داریم.امیدوارم همینطور که این 6ماهه به خیر و سلامتی گذشته ،از این به بعد هم هر روز و هر ساعت برایت سرشار از شادی باشه و به کمک خداوند سالم و تندرست باشی.

باورم نمیشه که شش ماه گذشت. وقتی عکسای نوزادیت رو نگاه میکنم، که چقدر کوچولو بودی و نگهداری ازت سخت بوده، اول از همه از خدا متشکرم.بعد هم به خودم و بابایی افتخار می کنم که این دوران شیرین و درعین حال سخت و پردردسر رو تنهایی گذروندیم و تو اهورای فسقلی مسقلی رو تا اینجا رسوندیم. تا اینجا که اینقدر شیرین و خوردنی شدی که خدا می دونه.خدا رو شکر این شش ماهه سه نوبت واکسنت رو هم زدی که دیروز آخریش بود و دیگه واکسن نداری تا یک سالگی.

توی این روزای سخت من و بابایی تنهایی از تو مواظبت کردیم و خدا رو شکر به خیر گذشت .

امیدوارم روز به روز به تواناییهات افزوده  بشه و هرچه زودتر من و بابایی رو با اون صدای قشنگت صدا بزنی وخلاصه اینکه همیشه شاد و سرحال باشی و در مقابل مشکلات مقاوم.

راستی تازگیها به شیشه نوشابه خیلی علاقمند شدی.دوست داری دستت بگیری و سرش رو توی دهنت بکنی و بخوری.

یکی دیگه از خوردنیهای مورد علاقه ات انگشت پاهات هست. همینطور عروسکات مخصوصا ماهی و اسب دریاییت که بعدا حتما عکساشون رو می زنم که بزرگ شدی ببینی.

از وقتی بهت سرلاک می دادم دیگه فرنی نمیخوردی .دیروز که رفتیم خونه ی بهداشت خانمه گفت سرلاک ندم مزه ی شیرینش باعث میشه فرنی و سوپ نخوری.

من یه بار توی فرنی برات بیسکوییت مادر ریختم خیلی خوشمزه شد.مثله سرلاک.ولی خونه بهداشت میگفت نریز.البته من که حرفشون رو گوش نمیکنم.

ولی الان 2 سری فرنی آرد برنج پختم شیر خودم رو زیادتر ریختم، خیلی خوشمزه تر شد.خدارو شکر هر 2 بار رو خوردی.البته هربار در حد 7-8 تا قاشق .این ماه باید برنامه ی غذایی منظمی رو برات شروع کنم کم کم باید سوپ هم بخوری نازنازی .

به امید سلامتی همه ی بچه های ناز و عزیز

سلام اهورای من

مدت زیادی هست که دلم میخواد توی وبلاگت برات خاطرات این روزها رو بنویسم ولی متاسفانه اصلا فرصت نمیشه.

از وقتی اول مهر شد و هوا یه کمی رنگ و بوی پائیز رو به خودش گرفت ، منم حال و هوام عوض شد.راستش رو بخوای بعد از هومن جون، هرسال پائیز دلم خیلی میگرفت و یه احساس عجیب خفگی بهم دست میداد.

پائیز و زمستون برام یادآور خاطرات خیلی بدی بود که هرسال باید روز به روز و هفته به هفته اش رو پشت سر میگذاشتم.

ولی امسال با سالای دیگه فرق داشت.یادمه روزای اول پائیز که بود یه روز غروب که تو بغل بابایی بودی و کنار پنجره ایستاده بودیم، احساس واقعی ام رو به زبون آوردم.

به تو گفتم،اهورا جون، چقدر خوبه که امسال پائیز تو اینجا پیش ما هستی.

اهورای عزیز ، این احساس واقعی من هست نسبت به بودنت.امسال به من زندگی دوباره بخشیدی و باعث شدی راحت نفس بکشم.......................

خیلی از روزها یه اتفاقای بامزه ای میفته که دوست دارم همون لحظه یادداشتش کنم تا بعدها یادم بمونه ولی از وقتی که از سفر شیراز برگشتیم تو خیلی بی قراری میکنی و بدخواب هم شدی.

خلاصه اینکه تمام وقتم رو برای آروم کردن و خوابوندن تو باید بگذارم .شب ها هم خیلی از خواب می پری دائم باید پیشت باشم وگرنه خیلی زود گریه میکنی و دیگه آروم نمیشی.

امروز هم اتفاقی یه فرصت پیدا کردم که بیام یه چیزایی رو یادداشت کنم.

اهورا جونم ،این روزها خیلی بامزه و نازنازی تر شدی.یه مدت بود که لبهات رو آویزون میکری و ما فکر میکردیم واقعا ناراحتی و می خوای گریه کنی مخصوصا وقتی من داشتم ناهار و شام می خوردم و تو نگام می کردی.

اما چند روزی هست که بلد شدی اخم هم کنی.قیافه ات واقعا دیدنی شده.ابروهای نازت رو می کشی توی هم و لبهات رو هم آویزون میکنی و همینجور مستقیم توی چشمامون نگاه می کنی.

من که بعضی وقتا خنده ام میگیره.ولی خیلی موقع ها هم کلافه میشم از دستت.آخه چرا اینهمه اخم می کنی هرچی باهات حرف میزنم و میخندم فایده هم نداره.خیلی بامزه شدی.

سرلاک هم خوب میخوری ولی نه زیاد .اما فرنی آرد برنج رو دوست نداری راستش منم خیلی وقته فرصت نکردم برات درست کنم.

این چند وقته آب لیموشیرین و آب سیب و آب انار هم یه کمی بهت دادیم. خیلی دوست داری هرچی که ما می خوریم بهت بدیم.راستی یه کم آب قورمه سبزی و یه کمی مربای هویج هم مزه مزه کردی.

از 14 مهر یعنی یکشنبه ی هفته ی پیش وقتی که توی روروک گذاشتمت تونستی خودت راه بری و حرکتش بدی.خیلی لحظه ی هیجان انگیزی بود.این روزا داری کم کم از روروک خوشت میاد.

خیلی اسباب بازیهات رو دوست داری همش میخوای اونا رو ببری توی دهنت ولی من می ترسم که نکنه آلوده باشه و میکروب بخوری .البته هفته ی پیش 2 شب مهمون داشتیم که صبا دختر 3 ساله ی مهمونامون حسابی اسباب بازیهات رو کثیف کرد و همه جا اونا رو با خودش برد.منم نمی دونم بعضی هاش رو که نمیشه شست چیکار کنم.

اهورای خوشکلم الان که ساعت 11 هست هنوز لالا هستی.صبح ها که بیدار میشی اگه گشنه نباشی و دیگه خوابت نیاد ، گریه نمیکنی و برعکس به عکس پیشی روی سقف نگاه میکنی و شروع میکنی به آواز خوندن.

اگر هم که من کنارت خوابیده باشم سریع برمیگردی طرف من و میخندی و می خوای بازی کنی.

راستی 5شنبه رفتیم برات خرید پائیزه.بااینکه خوابالو بودی ولی بچه ی خوبی بودی و گریه نکردی .هرکسی هم که تو رو میدید ذوق میکرد و قربون صدقه ات می رفت.آخه خیلی خوشمزه و دوست داشتنی شدی.

راستی می خواستم تاب شرتی برات بخرم .فکر کنم دوست داشته باشی.ولی نمیدونم توی این سن که هنوز کامل نمی تونی بشینی می تونی سوارش بشی یا نه.

اهورای عزیزم، خیلی حرفها داشتم که بزنم ولی الان یادم نمیاد.امیدوارم این روزای خوب همراه با تو و بابایی خاطره انگیز بشه و بعدها برام به عنوان بهترین روزهای زندگی ،ازشون یاد کنم.

خیلی روزها صبح که از خواب بیدار میشم و تو رو کنارم میبینم هنوزم تعجب می کنم و میگم خدایا این فرشته کوچولو کیه که توی خونه ما هست.خدایا شکر

هوا کم کم سرد شده و اهورا جون بعد از پشت سر گذاشتن یه تابستون گرم، برای اولین بار سرمای هوای پاییزی رو تجربه می کنه. توی این عکس اهورا یه کلاه که یادگار دوره نوزادیش هست رو سرش کرده. مامانی در حال جمع کردن لباسای تابستونی بود که این کلاه رو هم پیدا کرد و روی سر اهورا گذاشت،وقتی اهورا هنوز دنیا نیومده بود مامانی روی این کلاه گلدوزی کرد اما اهورا اصلا از کلاه پوشیدن خوشش نمیاد

من در این شب که بلند است به اندازه حسرت زدگی
شعر چشمان تو را می خوانم ...

چشم تو چشمه شوق
چشم تو ژرفترین راز وجود
برگ بید است که با زمزمه جاری باد
تن به وارستن عمر ابدی می سپرد

نویسنده ی این پست: بابایی اهورا.

دیشب با اهورا جون  رفتیم شهربازی.  خیلی هیجان زده شده بود. تععجب کرده بود و شاید پیش خودش فکر می کرد که اینجا کجاست! در هرصورت از دیدن بچه هایی که بازی می کردن خوشحال بود.